Ιδιωτικοποιώντας το Δημαρχείο!!!!

Μια ενδιαφέρουσα πρόταση που νομίζουμε πως θα γοητεύσει τους απανταχού εκσυγχρονιστές και τους πάσης φύσεως και χρώματος νεοφιλελεύθερους, αναδημοσιεύουμε, με την ευχή να προλάβουν οι πολίτες πριν τους προλάβουν τα…. γεγονότα!!!

ΔΥΟ νέοι Αμερικανοί επιστήμονες, ο Ρέι Φίσμαν από το Columbia Business School και ο Έρικ Ουέρκερ, από το Harvard Business School , έχουν τελευταία, και εννοώ από το Μάρτιο φέτος, ανάψει πολλές φωτιές (εστίες έντονων πολιτικών συζητήσεων, ευτυχώς, και όχι μπουρλότο σε βουνά και σε λαγκάδια) με ένα άρθρο τους στην επιθεώρηση «Capitalism and Society» (δηλαδή «Καπιταλισμός και Κοινωνία», υπό τον τίτλο «Τοπική Εταιρική Πολιτική: Μια Πρόταση». Και η πρότασή τους, βασιζόμενη στη διαπίστωση πως η διαφθορά στην πολιτική και ιδίως στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι τόσο βαθιά και απλωμένη, που εμποδίζει την ουσιαστική οικονομική ανάπτυξη της χώρας, είναι να επιτραπεί σε μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες να λαμβάνουν μέρος σε εκλογική αναμέτρηση, διεκδικώντας δημόσιο αξίωμα. ΓΙΑ παράδειγμα, όπως λέει και εικονιζόμενος Ερικ Ουέρκερ σ' ένα άλλο άρθρο του στο τεύχος 179 του περιοδικού «Forbes», θα μπορούσε η λογιστική-ελεγκτική εταιρεία ΚΡΜΟ ή η PRICE WATERHOUSE (ο λαός θα κρίνει!) να διεκδικήσει τη δημαρχία της Πόλεως του Μεξικού. Δεν είναι ανάγκη, συμπληρώνουν οι δύο επιστήμονες, η εταιρεία που θα λάβει μέρος σε εκλογές να είναι πολυεθνική. «Μπορεί να είναι τοπική εταιρεία ή ακόμα και κονσόρτσιουμ διαφορετικών εταιρειών». Από τη στιγμή, όμως, που θα εκλεγεί δήμαρχος η ΚΡΜΟ, ας πούμε, τότε η εταιρεία θα έχει «τον ίδιο χαρτοφύλακα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων» που έχει κάθε πολιτικός, που κατέρχεται στις εκλογές ως φυσικό πρόσωπο. Δηλαδή, «θα μπορεί να προσλαμβάνει και ν' απολύει, να συγκεντρώνει φόρους, να αξιολογεί τους εργαζομένους και αναλόγως να τους αξιοποιεί και, πάνω απ' όλα, να φροντίζει να υλοποιεί κατά γράμμα όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις της». ΟΙ ΔΥΟ συγγραφείς διευκρινίζουν πως οι εταιρείες που θα επιλέξουν να θέσουν υποψηφιότητα σε εκλογές, σίγουρα δεν θα έρθουν να αντικαταστήσουν τα πολιτικά κόμματα. «Θα είναι, απλώς, ένας ακόμα υποψήφιος». Δηλαδή, για να κάνουμε μιαν αναγωγή στα δικά μάς, μαζί με τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε πως την ψήφο του λαού θα διεκδικούν και η VODAFONE, και η WIND και η COSMOTE, ή πιθανώς και «συμμαχία» όλων μαζί. Πιστεύουν, όσοι ενστερνίζονται αυτό το μοντέλο, πως, ιδίως σε τοπικό επίπεδο, όπου και παρατηρείται η μεγαλύτερης κλίμακας διαφθορά, η παρουσία μιας υγιούς εταιρείας στην πολιτική σκηνή (ιδίως τέτοιας που να «εκτίθεται» στο Χρηματιστήριο και να υπόκειται στον έλεγχο από συγκεκριμένους ελεγκτικούς οργανισμούς, αλλά και από τους μετόχους τους) μπορεί να βοηθήσει να ανατραπούν «συνήθειες και νοοτροπίες της παλαιοπολιτικής», όπως βόλεμα ημετέρων, κατά κανόνα ανίκανων, σε σημαντικές θέσεις, και λοιπά, που φτιάχνουν, πάντα, γόνιμο έδαφος για να φυτρώσει και να ανθίσει η διαφθορά. ΓΙΑΤΙ, όμως, θα θελήσει μια ιδιωτική εταιρεία να βάλει υποψηφιότητα για να αναλάβει, ας πούμε, τη δημαρχία της Πόλεως του Μεξικού; Απλό, απαντούν οι 2 επιστήμονες: «Για το κέρδος». Και το λένε με πολλή αποφασιστικότητα, εγκαλώντας εξαρχής εκείνους που σπεύδουν να θεωρούν το κέρδος «κακό πράγμα». Η άποψη τους είναι ότι το δημαρχείο θα πρέπει να αποβεί κερδοφόρο αλλά και να προσφέρει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στους δημότες του - «ένα μοντέλο που οι υγιείς εταιρείες, έτσι κι αλλιώς, εφαρμόζουν για τους πελάτες τους». Μια εταιρεία μπορεί να απαλλάξει, λένε, μια διεφθαρμένη ή δημοτική υπηρεσία από «περιττούς και ανίκανους» υπαλλήλους της και να κρατήσει με πολύ υψηλότερους μισθούς και καλύτερα κίνητρα «τους λίγους που θα είναι ικανοί και έντιμοι». Το σχέδιο που προτείνεται, θεωρείται πως θα είναι πιο αποτελεσματικό εάν εφαρμοστεί με τη συνεργασία κεντρικών, εθνικών κυβερνήσεων, που θα είναι αποφασισμένες και δεσμευμένες να πατάξουν τη διαφθορά και να κάνουν τις τοπικές κοινωνίες να απολαύσουν καθαρές και αποτελεσματικές διοικήσεις».

Ελευθεροτυπία 13/09/2007 Από τη στήλη Πρόσωπα και Προσωπεία (Χρ. Μιχαηλίδης)

Μια ενδιαφέρουσα ιδέα για τον Υμηττό

Η ανταρτο-κηπουρική

της MAYA KHANKHOJE

(20/09/2007) Η ανταρτο-κηπουρική μπορεί να προσδιορισθεί περιληπτικά ως η κηπουρική σε δημόσιους αστικούς χώρους με ή χωρίς άδεια.Η κηπουρική από τους πολίτες, δηλαδή από τους αντάρτες των αστικών πόλεων, δεν σκοπεύει να καταστρέψει το status quo, αλλά να επανασυστήσει τον ιστό της ζωής που το status quo έχει καταστρέψει τόσο απερίσκεπτα.Γιατί οι πολίτες έχουν μια τέτοια αίσθηση του επείγοντος;Ας σκεφτούμε τα ακόλουθα: «Η γη καλλιεργείται περισσότερο από ποτέ... οι βάλτοι ξεραίνονται και οι πόλεις επεκτείνονται με πρωτοφανή ρυθμό. Έχουμε γίνει βάρος στον πλανήτη μας. Οι πόροι γίνονται σπάνιοι και σύντομα η φύση δεν θα μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες μας». Αυτή η κατεπείγουσα ανησυχία διατυπώνεται από τον Τερτυλιανό πριν από 2.200 χρόνια. Πρόκειται για την ίδια ανησυχία που έχει κινητοποιήσει τους αντάρτες των αστικών χωρών –οι οποίοι διαθέτουν μια ευγενέστερη αλλά όχι λιγότερο ριζοσπαστική νοοτροπία από τους ένοπλους αντάρτες– να εμπλακούν σε τακτικές αστικής κηπουρικής, διακινδυνεύοντας πρόστιμα και φυλακίσεις. Αυτές οι τακτικές περιλαμβάνουν νυχτερινές «πτήσεις» φυτέματος λουλουδιών σε άχρηστες γαίες, ρίψη «χειροβομβίδων σπόρων» σε άδεια περιφραγμένα οικόπεδα, δεντροφύτευση στο μέσον του πουθενά, κάλυψη κυκλοφοριακών κόμβων με χορτάρι, σπορά καρποφόρων φυτών σε σχολικές αυλές, στόλισμα των φανοστατών με αναρρηχητικά φυτά, περιποίηση των κοινοτικών κήπων και ενίσχυση των παραστρατημένων νέων μέσα από τη μύησή τους στη χαρά του να λερώνει κάποιος τα χέρια του με χώμα. Η λίστα είναι ατελείωτη, όπως και η φαντασία του κάθε πολεμιστή. Περισσότερα:http://www.rabble.ca/reviews/review.shtml?x=61848

Ένα μετεκλογικό σχόλιο για την κρίση στο ΠΑΣΟΚ (αναδημοσίευση)

Στην ιστοσελίδα του περιοδικού Μonthly Review διαβάσαμε το παρακάτω κείμενο που το αναδημοσιεύουμε. Πρόκειται για κείμενο εύστοχο, που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο:

Εσωκομματικές διαδικασίες στο ΠΑΣΟΚ για εκλογή νέου αρχηγού

του ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΡΑΤΖΗ(18/09/2007)

Οι εσωκομματικές διαδικασίες για εκλογή νέου αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίζονται από τρία στοιχεία: από τα χρησιμοποιούμενα προσχήματα, από τον ευδιάκριτο εμπειρισμό και από τα αναπόφευκτα στρατηγικής φύσης ερωτήματα. Τα προσχήματα ήδη χρησιμοποιούνται κατά κόρον. Ξαφνικά το ασπόνδυλο στελεχιακό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ, το οποίο αποτελεί το συντριπτικό ποσοστό του ανθρώπινου δυναμικού του, θέλει ουσιαστικές διαδικασίες. Θέλει παρουσίαση θέσεων από τους υποψήφιους. Θέλει σύγκλιση καταστατικών οργάνων. Θέλει το ΠΑΣΟΚ να γίνει κόμμα αρχών και ιδεών. Στην πραγματικότητα το μόνο που θέλει είναι να διαπραγματευθεί τη θέση του και τους όρους αναπαραγωγής του με τους υποψήφιους αρχηγούς. Πληθώρα τηλεπολιτικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται στους χώρους πολιτικής δραστηριοποίησής τους, δηλαδή στα τηλεοπτικά κανάλια και συζητούν για διαδικασίες και αρχές. Είναι οι ίδιοι που χειροκροτούσαν τον Ανδρέα Παπανδρέου, που υποστήριξαν τις πρακτικές της ομάδας των «4» για την άνοδο του Κώστα Σημίτη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, και που εξύμνησαν την χωρίς αρχές ανάληψη της αρχηγίας από τον Γιώργο Παπανδρέου. Σήμερα εκτιμούν ότι η ταχύτητα «της ταχείας από τη Θεσσαλονίκη» είναι πολύ μεγάλη και πρέπει να περιορισθεί. Αλίμονο αν το στελεχιακό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ επέλεγε πολιτικές και ιδεολογίες και όχι αρχηγούς. Αυτό θα σήμαινε ότι σε κάθε αλλαγή στρατηγικής, οι θιασώτες της παλιάς στρατηγικής θα έπρεπε να τίθονταν εκτός πολιτικών διεργασιών. Στο ΠΑΣΟΚ συμβαίνει το αντίθετο: όλοι ήταν με το σοσιαλισμό του Ανδρέα Παπανδρέου, όλοι ήταν με τον εκσυγχρονισμό του Κώστα Σημίτη, όλοι ήταν με τη συμμετοχική δημοκρατία του Γιώργου Παπανδρέου και όλοι θα είναι με αυτό που θα επιλέξει ο Ευάγγελος Βενιζέλος αν κερδίσει την αρχηγία.

Όλοι με όλους, αρκεί να εξασφαλίζεται η πολιτική και κομματική τους επιβίωση.

Ο εμπειρισμός είναι διάχυτος. Ξαφνικά τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ανακαλύπτουν ότι η κοινωνία έχει αλλάξει και πρέπει να δουν την επίδραση αυτών των αλλαγών στις εκλογικές συμπεριφορές. Εδώ βέβαια δεν χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις. Αρκούν 1-2 δημοσκοπήσεις για να καταλάβουν τι πρέπει να λένε στην τηλεόραση και το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται στους εκλογείς τους. Εξίσου ισχυρή είναι και η προδιάθεση αυτοκριτικής, εντοπισμού των λαθών, επισήμανση των πολιτικών μέτρων που δεν αρέσουν στον κόσμο, καθώς και εξεύρεσης στοιχείων διαφοροποίησης από τη ΝΔ. Όλα αυτά βέβαια θα επιλυθούν με τον ήδη γνωστό τρόπο. Σε ένα μελλοντικό συνέδριο ή συνδιάσκεψη θέσεων, μια επιτροπή θέσεων –την οποία εννοείται ότι θα αποτελούν οι ίδιοι οι ανησυχούντες– θα διατυπώσει ένα κείμενο το οποίο θα επισημαίνει αυτά που έχουν επισημανθεί δεκάδες φορές στο παρελθόν χωρίς ιδιαίτερη σημασία: οι θέσεις μας δεν έγιναν κατανοητές από τον λαό, δεν έχουμε διακριτό ιδεολογικό στίγμα, η διαφορά μας από τη ΝΔ δεν έγινε εμφανής, έχουμε αποκοπεί από τα λαϊκά στρώματα και από την παραδοσιακή κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ, δεν λειτουργεί το κόμμα, υπήρξε πρόβλημα στην επικοινωνιακή μας στρατηγική, έχουν γίνει σοβαρά λάθη σε όλα τα επίπεδα της ηγετικής ομάδας κ.λπ. Κατόπιν όλοι μαζί ευχαριστημένοι από την αυτοκριτική και τονίζοντας το πάντα απαραίτητο θέμα της ενότητας, θα στραφούν στις ατομικές τους ενασχολήσεις παρατηρώντας τις κινήσεις της (νέας ή παλιάς) ηγεσίας και έτοιμοι να εφορμίσουν, ανά πάσα στιγμή, στις πολιτικές καρέκλες που μπορεί να προσφέρει ο νικηφόρος αρχηγός ή να τον εξαφανίσουν αν αποδειχθεί εκλογικά ανεπαρκής.Τα μεγάλα όμως στρατηγικά ερωτήματα αφορούν κυρίως τους υποψήφιους αρχηγούς και ένα μικρό αριθμό στελεχών ο οποίος μπορεί ακόμα να σκέπτεται πολιτικά. Ποιο είναι το πρόσωπο εκείνο που μπορεί να χαράξει μια πολιτική δύο αξόνων: από τη μια αριστερή για να διευρύνει και το αριστερό ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ και την πρόσβασή του στις λαϊκές μάζες και από την άλλη πατριωτική (και όχι εθνικιστική) για να αρχίσει να επανασυσπειρώνει έναν μεγάλο αριθμό πρώην ψηφοφόρων που έχουν καταφύγει στη ΝΔ και στον ΛΑΟΣ; Πώς μπορεί να ανατραπεί η στρατηγική Σημίτη που εξακολουθεί να κυριαρχεί όχι μόνο στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στη ΝΔ που την εφαρμόζει σήμερα; Πώς μπορεί να βρεθεί μια ισορροπία ανάμεσα στους περιορισμούς, δηλαδή στον εκσυγχρονισμό που επιβάλλει το Σύμφωνο Σταθερότητας και στη δυνατότητα άσκησης μιας φιλολαϊκής πολιτικής σε μια κοινωνία που είναι κοινωνικά και ιδεολογικά κατακερματισμένη; Πώς μπορεί να μειωθεί το χάσμα με την Αριστερά –με το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ– η οποία έχει βρει επιτυχημένους τρόπους πολιτικής αναπαραγωγής της και δεν έχει καμιά ανάγκη να συμμετέχει σε κυβερνήσεις συνεργασίας απλά και μόνο για να διευκολύνει το ΠΑΣΟΚ; Πώς μπορεί να επαναπροσδιορισθεί το ΠΑΣΟΚ ως σοσιαλιστικό ή σοσιαλδημοκρατικό κίνημα την εποχή που η παγκόσμια σοσιαλδημοκρατία χάνει και τα τελευταία ψήγματά της αξιοπιστίας της στην Ευρώπη και το μόνο μοντέλο που έχει να παρουσιάσει είναι ο σοσιαλφιλευθερισμός; Πώς μπορεί να αποφευχθεί η συστημική πίεση για καρτελοποίηση της πολιτικής που επιβάλλει στα πολιτικά συστήματα της Δύσης η οικονομική και πολιτική παγκοσμιοποίηση;Αυτά και άλλα παρόμοια ερωτήματα θα έχει να αντιμετωπίσει ο κάθε επίδοξος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ. Η συνηθέστερη απάντηση είναι να μην θίξουμε σε βάθος τα προβλήματα, να επιλέξουμε εκλεκτικά λίγο από όλα, να διασφαλίσουμε την εσωτερική ισχύ, να περιμένουμε τη φθορά του αντίπαλου κόμματος, να ευελπιστούμε ότι ο "Τύπος της Παράταξης" θα βοηθήσει στην προσπάθεια και να ευχόμαστε οι συγκυρίες να είναι ευνοϊκές.Όλες όμως οι συνήθεις πρακτικές ισχύουν πάντα μέχρις ότου κάποιος τις ανατρέψει...

Ένας πρώτος σχολιασμός

Σε μια πρώτη ανάγνωση των αποτελεσμάτων στο Δήμο Υμηττού μπορούμε να δούμε:

1. Μια αξιοπρόσεκτη άνοδο της αποχής σε σχέση με τις περασμένες εκλογικές αναμετρήσεις αλλά και με τους μέσους όρους αποχής στη Β΄ Αθηνών και στα τελικά αποτελέσματα επικράτειας

2. Μια εντυπωσιακά μεγάλη πτώση τόσο της Νέας Δημοκρατίας (5,5%) όσο και του ΠΑΣΟΚ (6,3%), σε σχέση με τις περασμένες εκλογές (2004) αλλά και σε σχέση με τα τελικά αποτελέσματα αυτών των εκλογών.

3. Μια εντυπωσιακή άνοδο της αριστεράς σε όλες τις συνιστώσες της ( ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Οικολόγοι- Πράσινοι, Εξωκοινοβουλευτικά αριστερά κόμματα) . Οι συνδυασμοί της Αριστεράς αύξησαν τη δύναμη τους από 16,29% σε 26,31% προσεγγίζοντας τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών

4. Μικρή άνοδο του ΛΑΟΣ σε σχέση με την άνοδο του στην Β΄ Αθηνών. Μια πρώτη ματιά.

Ο Δήμος Υμηττού εμφανίζει μια νέα εικόνα. Είναι έτσι; Θα το συζητήσουμε....

Δήμος Υμηττού - εκλογές 2007

Δήμος Υμηττού- τελικά αποτελέσματα εκλογών 2007 (όπως δημοσιεύονται στην σελίδα του Υπουργείου Εσωτερικών):

Εγγεγραμμένοι:11036

Ψήφισαν: 8025

Αποχή: 27,3%

Έγκυρα: 7854

Άκυρα: 114

Λευκά: 57

Έλαβαν:

ΠΑΣΟΚ : 2863 (36,45%)

ΝΔ: 2492 (31,73%)

ΚΚΕ: 1008 (12,83%)

ΣΥΡΙΖΑ: 786 (10,01%)

ΛΑΟΣ: 309 (3,93%)

ΟΙΚΟΛΟΛΟΙ:130 (1,66%)

ΔΗΜ. ΑΝΑΓ: 84 (1,07%)

ΛΟΙΠΟΙ: (2,32%)

Εκλογές και Υμηττός

Μιας και φτάσαμε στην τελική ευθεία των εκλογών, τα αποτελέσματα των εκλογικών αναμετρήσεων στον Υμηττό τα τελευταία χρόνια ήταν:

	Εθν. Εκλογές	Εθν. Εκλογές	Εθν. Εκλογές	Ευρωεκλογές
	1996	2000	2004	2004
Εγεγραμμένοι	11344	11177	11383	11590
Ψήφισαν	8642	8429	8719	7230
Αποχή	23,81%	24,58%	23,40%	37,60%
Ακυρα/Λευκά	282	199	203	174
Έγκυρα	8360	8230	8516	7056
ΠΑΣΟΚ	3352	3739	3536	2467
ΝΔ	2520	2787	3081	2390
ΚΚΕ	706	747	793	1007
Συν	741	446	556	524
ΔΗΚΚΙ	464	264	206	0
Ανοιξη	262	0	0	0
ΛΑΟΣ	0	0	206	273
Λοιποί	315	247	138	395

Καλό βόλι....