Μια ενδιαφέρουσα πρόταση που νομίζουμε πως θα γοητεύσει τους απανταχού εκσυγχρονιστές και τους πάσης φύσεως και χρώματος νεοφιλελεύθερους, αναδημοσιεύουμε, με την ευχή να προλάβουν οι πολίτες πριν τους προλάβουν τα…. γεγονότα!!!
ΔΥΟ νέοι Αμερικανοί επιστήμονες, ο Ρέι Φίσμαν από το Columbia Business School και ο Έρικ Ουέρκερ, από το Harvard Business School , έχουν τελευταία, και εννοώ από το Μάρτιο φέτος, ανάψει πολλές φωτιές (εστίες έντονων πολιτικών συζητήσεων, ευτυχώς, και όχι μπουρλότο σε βουνά και σε λαγκάδια) με ένα άρθρο τους στην επιθεώρηση «Capitalism and Society» (δηλαδή «Καπιταλισμός και Κοινωνία», υπό τον τίτλο «Τοπική Εταιρική Πολιτική: Μια Πρόταση». Και η πρότασή τους, βασιζόμενη στη διαπίστωση πως η διαφθορά στην πολιτική και ιδίως στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι τόσο βαθιά και απλωμένη, που εμποδίζει την ουσιαστική οικονομική ανάπτυξη της χώρας, είναι να επιτραπεί σε μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες να λαμβάνουν μέρος σε εκλογική αναμέτρηση, διεκδικώντας δημόσιο αξίωμα. ΓΙΑ παράδειγμα, όπως λέει και εικονιζόμενος Ερικ Ουέρκερ σ' ένα άλλο άρθρο του στο τεύχος 179 του περιοδικού «Forbes», θα μπορούσε η λογιστική-ελεγκτική εταιρεία ΚΡΜΟ ή η PRICE WATERHOUSE (ο λαός θα κρίνει!) να διεκδικήσει τη δημαρχία της Πόλεως του Μεξικού. Δεν είναι ανάγκη, συμπληρώνουν οι δύο επιστήμονες, η εταιρεία που θα λάβει μέρος σε εκλογές να είναι πολυεθνική. «Μπορεί να είναι τοπική εταιρεία ή ακόμα και κονσόρτσιουμ διαφορετικών εταιρειών». Από τη στιγμή, όμως, που θα εκλεγεί δήμαρχος η ΚΡΜΟ, ας πούμε, τότε η εταιρεία θα έχει «τον ίδιο χαρτοφύλακα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων» που έχει κάθε πολιτικός, που κατέρχεται στις εκλογές ως φυσικό πρόσωπο. Δηλαδή, «θα μπορεί να προσλαμβάνει και ν' απολύει, να συγκεντρώνει φόρους, να αξιολογεί τους εργαζομένους και αναλόγως να τους αξιοποιεί και, πάνω απ' όλα, να φροντίζει να υλοποιεί κατά γράμμα όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις της». ΟΙ ΔΥΟ συγγραφείς διευκρινίζουν πως οι εταιρείες που θα επιλέξουν να θέσουν υποψηφιότητα σε εκλογές, σίγουρα δεν θα έρθουν να αντικαταστήσουν τα πολιτικά κόμματα. «Θα είναι, απλώς, ένας ακόμα υποψήφιος». Δηλαδή, για να κάνουμε μιαν αναγωγή στα δικά μάς, μαζί με τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε πως την ψήφο του λαού θα διεκδικούν και η VODAFONE, και η WIND και η COSMOTE, ή πιθανώς και «συμμαχία» όλων μαζί. Πιστεύουν, όσοι ενστερνίζονται αυτό το μοντέλο, πως, ιδίως σε τοπικό επίπεδο, όπου και παρατηρείται η μεγαλύτερης κλίμακας διαφθορά, η παρουσία μιας υγιούς εταιρείας στην πολιτική σκηνή (ιδίως τέτοιας που να «εκτίθεται» στο Χρηματιστήριο και να υπόκειται στον έλεγχο από συγκεκριμένους ελεγκτικούς οργανισμούς, αλλά και από τους μετόχους τους) μπορεί να βοηθήσει να ανατραπούν «συνήθειες και νοοτροπίες της παλαιοπολιτικής», όπως βόλεμα ημετέρων, κατά κανόνα ανίκανων, σε σημαντικές θέσεις, και λοιπά, που φτιάχνουν, πάντα, γόνιμο έδαφος για να φυτρώσει και να ανθίσει η διαφθορά. ΓΙΑΤΙ, όμως, θα θελήσει μια ιδιωτική εταιρεία να βάλει υποψηφιότητα για να αναλάβει, ας πούμε, τη δημαρχία της Πόλεως του Μεξικού; Απλό, απαντούν οι 2 επιστήμονες: «Για το κέρδος». Και το λένε με πολλή αποφασιστικότητα, εγκαλώντας εξαρχής εκείνους που σπεύδουν να θεωρούν το κέρδος «κακό πράγμα». Η άποψη τους είναι ότι το δημαρχείο θα πρέπει να αποβεί κερδοφόρο αλλά και να προσφέρει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στους δημότες του - «ένα μοντέλο που οι υγιείς εταιρείες, έτσι κι αλλιώς, εφαρμόζουν για τους πελάτες τους». Μια εταιρεία μπορεί να απαλλάξει, λένε, μια διεφθαρμένη ή δημοτική υπηρεσία από «περιττούς και ανίκανους» υπαλλήλους της και να κρατήσει με πολύ υψηλότερους μισθούς και καλύτερα κίνητρα «τους λίγους που θα είναι ικανοί και έντιμοι». Το σχέδιο που προτείνεται, θεωρείται πως θα είναι πιο αποτελεσματικό εάν εφαρμοστεί με τη συνεργασία κεντρικών, εθνικών κυβερνήσεων, που θα είναι αποφασισμένες και δεσμευμένες να πατάξουν τη διαφθορά και να κάνουν τις τοπικές κοινωνίες να απολαύσουν καθαρές και αποτελεσματικές διοικήσεις».
Ελευθεροτυπία 13/09/2007 Από τη στήλη Πρόσωπα και Προσωπεία (Χρ. Μιχαηλίδης)
